Betoverde berg, de oude vulkaan staat trots en eenzaam als de"bewaker" van het zuidelijke deel van Toscane.
Met een conische, deels onregelmatige vorm verandert de Amiata van uiterlijk afhankelijk van de positie van waaruit je kijkt. Het is echter een referentiepunt aan de horizon van de Maremma, Val d'Orcia, Val di Paglia en Colline del Fiora.
Talloze bronnen ontspringen op de hellingen, waaronder die van de rivieren Fiora, Albegna, Vivo en Paglia. Maar als je door de bossen loopt, is het gemakkelijk om het stromende heldere water van beken en stromen tegen te komen.
Vanaf de hellingen tot aan de top is de vegetatie een opeenvolging van wijngaarden, olijfboomgaarden, eikenbossen en vervolgens omhooggaande kastanje- en beukenbomen. Ecosysteemvoorbeeld van symbiose tussen aanmatigende aard en menselijke koppigheid. Misschien nergens zoals op de Amiata-generatie van houthakkers, mijnwerkers, carbonari en boeren hebben het landschap dat het doordringt beïnvloed aan de behoeften van de bevolking, zonder de charme van een magische, ogenschijnlijk wilde, bijna mystieke omgeving te kunnen aantasten.
Voor de Etrusken was het de heilige berg, waar hun belangrijkste godheid Tinia woonde, van wie volgens sommige historici de oude vulkaan zijn naam zou krijgen.
In het verleden was Amiata ook een land van kwikmijnen, diatomeeënaardegroeven("Maanmelk" voor de Ouden) en tannineproductie. Tegenwoordig is het de thuisbasis van wintersporttoerisme, maar ook ideaal voor trektochten en fietstochten in elk seizoen, omdat het in staat is om de meest oplettende bezoekers de magie van zijn steeds veranderende kleuren te geven.
De schrijver houdt vooral van de herfst, wanneer de bergen warme gele, rode en oranje tinten bieden die, onder de steeds zwakkere zon, de neiging hebben om de komst van de winter bruin te maken. Dan is de herfst het seizoen waarin de Amiata zijn kostbaarste vruchten geeft: kastanjes, paddenstoelen, olijven en druiven. Producten die het resultaat zijn van een duizendjarige geschiedenis van verhoging van de biodiversiteit die symbolen worden van het gebied en zijn mensen.
Een"kroon" van kleine dorpjes van middeleeuwse oorsprong omringt de kegel van de berg. Ze zijn rijk aan geschiedenis, kunst en cultuur en worden bewoond door een bevolking die wordt gekenmerkt door een historisch trekje van trots en een diepe band met het land. En het is ook in die dorpen dat de bezoeker van de gelegenheid gebruik kan maken om de typische gerechten en wijnspecialiteiten van het gebied te proeven.
Monte Amiata is, zoals reeds vermeld, een bijzondere plek waar een omgeving die nog steeds doordrongen is van ongerepte natuur en een millennium menselijke actie van aanpassing in evenwicht zijn. Het is de ideale plek voor diegenen die ervan dromen te ontsnappen aan een hectische levensstijl en de materiële en innerlijke geheimen van de Toverberg met open ogen en gespitste oren willen begrijpen.